คิดถึงเมืองไทยสมัยก่อนมากๆ ค่าครองชีพก็ถูก อะไรอะไรก็ราคาถูก อยู่สบายสบายไม่ต้องมีความกดดัน ได้ยินว่าสมัยพ่อแม่เราตอนเด็ก ก๋วยเตี๋ยวชามนึงไม่ถึง 1 บาทด้วยซ้ำ สมัยนี้ออกไปเซเว่นแป๊บเดียวก็หมดไปเกือบจะ 500 แล้ว

เมื่อก่อนไปโรงเรียนวันนึงได้เงินแค่ 50 บาทก็อยู่ได้แล้ว รถเมล์ 2.50 หมูปิ้งไม้ละ2 บาท ก๋วยเตี๋ยวชามละ15 บาท ตอนนี้นะก๋วยเตี๋ยวชามนึงก็50-60แล้วแถมได้น้อยมากๆมีแต่วิญญาณไก่วิญญาณหมู เงินเดือนหมื่นห้า จะไปพอกินอะไร ค่าเช่าบ้าน 6000 ค่าอินเตอร์เน็ตอีก 800 ค่ารถบีทีเอส เดือนละ2000 ไหนจะค่ากิน ค่าเสื้อผ้าอีก เรียกได้ว่า ใช้เงินเดือนชนเดือนก็ว่าได้ ถ้าอยากอยู่สบายๆ ก็ต้องทำอาชีพเสริม หรือไม่ก็อยู่บ้านกับพ่อแม่จะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่าบ้าน

好懷念以前的泰國，生活費很便宜買什麼東西都很便宜，生活過得很平凡沒有任何的壓力，聽說父母以前那個年代是一碗麵才不到一塊錢而已，現在呢去個7-Eleven就要花了500塊。

小時候去上課時，父母給的零用錢一天才50就可以過得爽爽了，坐公車才要2.5銖、烤豬肉一串才2銖、一碗麵差不多15銖，現在呢一碗麵就要5-60泰銖了，而且給的份量非常非常的少，那些拿到15,000的薪水的人怎麼過呢，每個月的租金就要6000銖、網路費800、BTS差不多要2000左右，加上吃喝玩樂的費用，可以這麼說每個月都是在過「月光族」的生活，如果要過得更好更爽一點就必須有另外一份工作或者跟父母住在一起這樣子就不用另外付租金了。